De naam Maniototo, afgeleid van het Māori, betekent ‘bloedvlakte’ en verwijst naar de ‘vloeiende’ rode pollen die het land bedekken.

Deze regio inspireert Graeme Sydney, schilder van enkele van de meest iconische landschappen van Nieuw-Zeeland. De thuisbasis van kleine stadjes en locaties waar het ooit wemelde van de kolonisten, die zwoegen om rijkdom te verwerven uit dit schaarse, ruige en grafische landschap.

Imposante bergketens omzomen de weidse pracht van de Maniototo-vlakte. Openhartige luchten van schitterende blauwe dans over het land. Wanneer de avond valt, glijdt een verleidelijke magenta zonsondergang achter de rotsachtige, met pollen begroeide stranden.

Bescheiden boerennederzettingen liggen dun verspreid over de vlakte, ineengedoken op lange, rechte wegen die nooit eindigen. Ze zijn misschien geïsoleerd, maar het zijn betrokken, verbonden gemeenschappen waar mensen voor elkaar zorgen.

De lokale bevolking is doordrenkt van het ritme van de natuur en heeft een duurzame band met deze plek. De weidse stille ruimtes, de contrasterende tinten van seizoensveranderingen en de uitgestrekte schoonheid van zwarte sterrennachten.