Masalli-regio: het nemen van hot tubs natuurlijke bron in het sanatorium "Istisu" natuurwonder Yanar-bulag (brandend water) en Yanar Dag (laaiende berg) Vilyash-meer, waterval.

Verspreid over de zuidelijke zone van Azerbeidzjan, die de regio's Masalli, Lankaran en Astara omvat, is een overvloed aan lokale helende warmwaterbronnen, die allemaal de naam Istisu dragen, wat 'warm water' betekent in Azerbeidzjaans. Sommige dienen als kleine sanatoria verloren in lokale dorpen en bieden eenvoudige badcabines om pijn en pijn te genezen met het hete mineraalrijke water dat honderden, zo niet duizenden jaren natuurlijk uit de ondergrond stroomt. Anderen zijn getransformeerd in vijfsterren spa-centra met massages en nog veel meer dan de traditionele thermale watertherapie.

Lankaran ligt in het zuidoostelijke deel van Azerbeidzjan aan de Kaspische Zee. Dit is een van de meest interessante steden van het land met zijn prachtige architectuur, een heerlijk klimaat en prachtige natuurlijke landschappen. Veel van de lokale bevolking zijn etnische Talysh, die tot op de dag van vandaag hun oude tradities en gewoonten hebben behouden. Het subtropische klimaat in de regio Lankaran is ideaal voor het verbouwen van citrusvruchten, rijst, druiven en tabak en Lankaran-thee is beroemd in het hele land. Hirkan National Park (de thuisbasis van de Kaukasische luipaard) en het Gizilagaj-reservaat bevinden zich gedeeltelijk in Lankaran en zijn zeer interessant voor liefhebbers van ecotoerisme. Er zijn ook tal van historische monumenten in Lankaran, met name het fort van Lankaran, of beter gezegd, de resterende fragmenten.

Het Hirkan National Park is een van de parels van de Azerbeidzjaanse natuur in het zuiden van het land, in het hart van het Talysh-gebergte. Hier vindt u geen kampeerterreinen, cafés, bars, restaurants en andere geneugten van het moderne toerisme, omdat dit gebied de thuisbasis is van een natuurlijke wildernis die 60 miljoen jaar teruggaat met zijn eigen werkelijk unieke flora en fauna. Deze regio bestaat al sinds de ijstijd en kan gemakkelijk een botanische tuin worden genoemd. De Hirkan Ironwood-boom, die endemisch is voor dit gebied, overleefde niet alleen de ijstijd, maar werd ook indirect een van de redenen voor de olieboom in Azerbeidzjan. Niet veel mensen weten dat de broers Nobel in die tijd op zoek waren naar een grote hoeveelheid ijzerhout voor hun bedrijf dat wapens produceerde. Gelukkig bleek transport te duur en waren de broers in plaats daarvan betrokken bij de bloeiende olie-industrie. Kort daarna kocht Ludvig Nobel een olieplant in Bakoe. Het Hirkan-bos is de thuisbasis van een ander natuurlijk juweeltje: het Khanbulagh-meer, en hoewel tijgers het gebied tot het einde van de jaren 1930 bewoonden, is het tegenwoordig een van de laatste habitats van de Kaukasische luipaard.

Je keert terug naar het startpunt