Na de aardbeving van 1693 werd de stad van het oude Ragusa herbouwd door bouwplaatsen te bouwen die werken, gebouwen en monumenten in de late barokstijl produceerden. Daarin zijn 14 van de 18 monumenten van de stad Ragusa vandaag geregistreerd in het erfgoed van de mensheid. De oude stad bevat meer dan vijftig kerken en talloze paleizen in barokstijl. In het meest oostelijke deel is er de Ibleo-tuin en zijn er ook de opgravingen van een oude stad die volgens verschillende historici herkenbaar zou zijn met de Hybla Heraia. In 1866 werd het district administratief losgekoppeld van de rest van de stad en werd het een autonome gemeente met de naam Ragusa Inferiore, een naam die het behield tot 1922 toen het werd veranderd in Ragusa Ibla [2]. In 1927, ter gelegenheid van de verheffing tot de provinciehoofdstad van de stad Ragusa, werden de twee gemeenten herenigd.[3] Ragusa Ibla is ook de thuisbasis van enkele belangrijke oude evenementen en tradities zoals Ibla Buskers, Ibla Grand Prize, het feest van de patroonheilige.

Modica (Muòrica in het Siciliaans) is een Italiaanse stad met 54 169 inwoners van het Vrije Gemeentelijke Consortium van Ragusa op Sicilië. De stad is qua bevolking de dertiende gemeente op Sicilië en de 124e in Italië, terwijl het de elfde is van de Siciliaanse gemeenten bij uitbreiding van zijn grondgebied, en de 41e van alle gemeenten van Italië. Stad van neolithische oorsprong, Modica is de historische hoofdstad van het gebied dat bijna overeenkomt met het gratis gemeentelijk consortium van Ragusa. Tot de negentiende eeuw was het de hoofdstad van een graafschap dat een enorme politieke, economische en culturele invloed uitoefende, zozeer zelfs dat het tot de machtigste koninkrijkjes in het zuiden werd gerekend. Als erfenis van een verloren politieke centraliteit bleef het de vierde belangrijkste stad van Sicilië (na Palermo, Catania en Messina) tot de eerste helft van de twintigste eeuw [2] en is het nog steeds een fundamenteel referentiepunt voor de zuidoostelijke grondgebied van 'eiland. Modica heeft een rijk repertoire aan gastronomische specialiteiten.

Noto (Nuòtu in het Siciliaans) is een Italiaanse stad met 24 109 inwoners [1] van het vrije gemeenteconsortium van Syracuse op Sicilië. Het is de eerste Siciliaanse gemeente en de vierde Italiaanse door territoriale uitbreiding (555 km²). Bisschoppelijke zetel, gedefinieerd als de "hoofdstad van de barok" [2], in 2002 werd het historische centrum door UNESCO uitgeroepen tot werelderfgoed, samen met de andere laatbarokke steden van de Val di Noto.