Ontdek de fascinerende geschiedenis van Napels, waar feiten en fictie naast elkaar leven

Ongeveer drieduizend jaar geleden landden Griekse kolonisten van het eiland Rhodos in de baai aan de voet van de Vesuvius. Hier, op een heuvel met uitzicht op de zee en het nabijgelegen eiland, vestigden ze een handelspost. De nieuwe nederzetting kreeg de naam Parthenope, ter ere van de sirene die zeelieden aan haar verleidelijke lied onderwierp voor de betoverende kusten van dat eiland. Nadat ze verliefd was geworden op een van die matrozen, dezelfde sluwe Odysseus die haar lied wist te weerstaan, beroofde ze zichzelf van het leven, hopeloos na zijn afwijzing. Haar lichaam werd begraven in de baai, die de herinnering doorgeeft aan haar voluptueuze figuur met zijn golvende contouren.

Historische feiten en mythen komen samen in de verhalen over het ontstaan van een van de oudste en meest fascinerende steden van Italië. Uit de geschiedenis weten we dat in het midden van de vijfde eeuw voor Christus, tijdens de strijd om de suprematie tussen de Grieken en Etrusken aan de Tyrreense kust, de inwoners van de Griekse stad Cuma een grotere en stevigere stad stichtten stroomafwaarts van Parthenope en het Nea Polis noemden, of “nieuwe stad”. Nooit was een naam passender voor een stad waar oud en modern dagelijks samenleven in een eeuwig heden. Het was Grieks, Romeins, Byzantijns, Normandisch, Frans en Spaans voordat het ooit Italiaans werd, maar ook een beetje Arabisch, Afrikaans en in recente tijden zelfs Amerikaans en Aziatisch… de duizend gezichten van Napels laten zich zien in elke hoek van de stad, die de stedelijke lay-out die de Cumaanse stichters in het oude centrum hadden aangenomen intact heeft gehouden. Onder de kerken, paleizen en straten die samenkomen in het dichte stadsweefsel, ontvouwt zich een parallelle stad die nooit helemaal verlaten is en die bestaat uit archeologische overblijfselen, straten en tunnels die door de eeuwen heen zijn uitgegraven in het zachte tufgesteente waaruit dit onrustige terrein met vulkanische oorsprong bestaat.

Onze reis om de fundamenten van Napels te ontdekken begint bij de Via dei Tribunali, die het pad volgt van de Decumanus Major, de hoofdverkeersas van de standaard Grieks-Romeinse stad. Daarna komen we bij het Forum, waarvan de monumentale ruïnes bewaard zijn gebleven in de ondergrondse delen van de basiliek van San Lorenzo Maggiore. Na een stop bij de ondergrondse begraafplaats van de kerk gewijd aan de zielen in het vagevuur, het toneel van een macabere dodencultus, komen we op het levendige Piazza Bellini, waar nog een deel van de Griekse muur zichtbaar is. Aan het einde van de Via San Sebastiano staat het klooster van Santa Chiara, gebouwd in de veertiende eeuw op de plek van de Romeinse baden.